Bogdan Nowicki ‒ ur. 9 kwietnia 1963 w Rudzie Śląskiej. Doktor nauk humanistycznych, poeta, prozaik, eseista, literaturoznawca. Debiutował w „Tak i Nie” w roku 1986 publikacją poezji. Interesuje go kondycja człowieka w tzw. epoce postnowoczesnej, a także jego relacje z naturą oraz utraconą Transcendencją. Publikował m.in. w czasopismach: „Twórczość”, „Topos”, „Odra”, „Akcent”, „Akant”, „Wyspa”, „Opcje”, „FA-art”, „Kresy”, „Red.” czy „Śląsk”, z którym współpracował jako recenzent. Autor książki o Brunonie Schulzu pt. Konduktor wagonu sypialnego (Kraków 2018), tomików poetyckich: Centaurowo (Kraków 2017) oraz Drezyny (Kraków 2018), a także zbioru esejów pt. Bogowie mają wełniane nogi (Kraków 2019). Członek Górnośląskiego Towarzystwa Literackiego. Mieszka w Świętochłowicach.